Ik weet niet waarom maar ineens leek het een goed idee om naar vele jaren een joint op te steken.
Veel had ik niet nodig, na enkele trekjes van de joint was ik volledig van de wereld.
Mijn gesprekspartner ratelde maar door, en met de minuten die een eeuwigheid leken te duren werd ik stiller en stiller.
De wereld om mij heen veranderde in een tunnel, ik hoorde haar nog wel... maar wat ik hoorde ontving ik direct een stuk negatiever.

Ik moest naar huis, en ik had wel enige twijfel of dit een goed idee was, maar blijven was ook geen optie. 
Ik stapte in de auto en na enkele minuten klooien met de navigatie, een aansteker en de autogordel was ik op weg. 
verlichting stond aan check, ja ik had mijn gordel om.... ik liep alles nog eens na in mijn hoofd.
Het rijden ging redelijk, ik lette erg op mijn snelheid en merkte dat dit noodzakelijk was om mijn snelheid goed te houden.
Ik was namelijk continu afgeleid, ik dacht aan wat er gebeurde die avond, wat de weed met mij deed... en owja de snelheid, opletten geblazen.

Ik nam de afslag en kwam op de snelweg, ik voegde netjes in, gelukkig is het in de nacht niet al te druk...
al snel merkte ik dat ik vermoeid raakte, ik deed de radio iets harder en begon al snel te viben op de muziek.
zo erg dat ik hem maar weer wat zachter deed, want op de snelheid letten al vibend terwijl je knetter stoned bent... dat gaat niet zo goed samen.
de snelweg ging verder wel, ruimbaans en weinig verkeer, ik moest echter ook de snelweg weer af, en via binnenwegen met tegenliggers mijn reis voortzetten.

De eerste koplichten kwamen mijn kant op, let op goed op de rijbaan blijven, let ook even op je snelheid. tsja dat ging wel oke, stond deze weg niet bekend om zijn vele dodelijke ongelukken?
en mijn gedachtes vulden zich met krantenartikelen en verhalen over deze weg. ik bleef hier heel erg in hangen, en bij elke tegenligger stond ik even stil bij hoe vermoeidheid ervoor kan zorgen dat je stuurt naar de lampen van je tegenligger.

Gelukkig ging alles achteraf goed, en ben ik heelhuids thuis gekomen, voor mijn gevoel duurde de rit (die eigenlijk slechts een klein halfuurtje hoort te duren) uuuuren. Ik ging op bed liggen, en dacht inmiddels iets ontnuchterd door de frisse lucht na over mijn avontuur. 
ik realiseerde mij ineens heel goed wat blowen met je hersenen doet. en waarom het zeker in combinatie met depressies, burn-out of mentale gezondheidsklachten erg gevaarlijk kan zijn.

Ieder mens heeft een continuïteit aan positieve en negatieve gedachten. voel jij je goed dan glijden de negatieve gedachten (emoties) snel van je af, maar wanneer je stoned bent dan gebeurd alles vertraagd en blijven die emoties veel langer dan gezond voor je is bij je.
Doordat die gedachten zolang door je hoofd heen dwalen kun je depressieve of negatieve gevoelens versterken. Hierdoor kan het zijn dat jij jezelf in een negatieve situatie blijft bevinden. Zelfs als je deze in het dagelijks leven best goed verwerkt hebt.

Ik denk dat  dit ook zo werkt voor het altijd “aan” staan van veel mensen. Door teveel gedachtes in je hoofd ben je teveel bezig met alles wat er door je hoofd heen gaat.
Soms is het goed om je hoofd leeg te maken, vanuit een leeg hoofd ontstaan er dan ook nieuwe ideeën en kun je nieuwe paden bewandelen en oude negatieve patronen achter je laten.

ik ben dan ook erg blij dat ik gestopt ben en gekozen heb voor een heldere geest, ik kan nu mijn emoties veel beter verwerken en doorgronden.